Parastos su, kraj spomenika pored hrama Svetog Đorđa služili sveštenici Pravoslavne crkvene opštine smederevske.
Nakon intoniranja himne i minuta ćutanja za sve naše pretke koji su se borili u Velikom ratu, vence su položili predstavnici Požarevačkog garnizona vojske Republike Srbije, Grada Smedereva, Udruženja potomaka ratnika od 1912 do 1918 iz Smedereva, Udruženje potomaka ratnika od 1912. do 1918. iz Kovina, Gradskog odbora Socijalističke partije Srbije u Smederevu i Gradskog odbora SUBNOR-a.
Svoje stihove kazivala pesnikinja Miroslava Cvetković. Potom je Branko Milanović iz Udruženja potomaka ratnika, podsetio na najznačajnije trenutke koji su obeležili Prvi svetski rat u Smederevu.
Na današnji dan 1918. godine, pre 105 godina sa zvonika ove naše crkve, oko 11 časova, čula su se zvona koja su najavila slobodu Smedrevcima i kraj Velikog rata.
I pre formalne objave rata, 28.jula 1914, Smederevci su trpeli maltretiranja, gubitke, jer je ovde nekada bila granica. Na severnoj obali Dunava bile su stacionirane austrougarske jedinice. Na brodovima, njihova artiljerija koja je napadala i gađala Smederevo.
Devetog novembra, desilo se ono čega su se svi probojavali. Smederevo je napadnuto. Naša vojska se u prvih nekoliko sati nije snašla. Nakon toga je konsolidovala redove i uspela da do večeri porazi napadača. Bilo je oko 300 mrtvih i 2000 zarobljenih austrougarskih boraca. To je bio Mitrodvanski ili Smederevski boj, Smederevska pobeda, o kojoj se na žalost malo priča i zna.
Tada je izgunilih bilo u Lipama, Maloj Krsni, Vrbovcu, a posebno na Vrbovačkoj kosi. Tamo je život izgubilo oko hiljadu mladih starosti do 30 godina.
Smederevci su se borili dok je moglo, ali 1915. bilo je neminovno povlačenje, pa je u novembru te godine grad okupiran. Usledio je težak period jer je u logore odvedeno više od 2000 Smederevaca.
Nakon proboja Solunskog fronta, 1918. srpska i francuska vojska, a pre svega Prva srpska armija pod komandom vojvode Bojovića, uspela je da se probije 27. oktobra do Smederevske Palanke, koja je kao i Velika Plana oslobođena.
Borbe od Lozovika do Radinca trajale su 28. i 29. oktobra, a 30. oktobra pre podne, naši su vojnici ušli u Smederevo pod komandom majora Dušana. Sloboda, nije dugo trajala. Usledio je Drugi svetski rat.
Mi kao udruženje, evo već 25 godina u saradnji sa Gradom, Vojskom, Crkvenom opštinom, uspevamo da obeležimo ovaj dan. Želimo da, ako je moguće, apelujemo i na školstvo, kao i na to da se naš trud i obilazak mesta širom Evrope, gde su naši dedovi pali, ne shvate kao trošak budžeta već negovanje istorije koju treba da predamo potomcima – poručio je Milanović.
