Područje Smedereva nalazi se na povoljnom geostrateškom položaju. Upravo stoga ima i veliki broj arheoloških nalazišta u rasponu od paleolita do poznog srednjeg veka. Sistematski je jednim delom istraživana samo smederevska tvrđava. Podaci o drugim arheološkim lokalitetima su plod sondažnih istraživanja ili najcešće, slučajnih pojedinačnih otkrića.
Najstariji paleolitski nalazi u profilima otkopa dve stare smederevske ciglane datuju se u period između 30 i 26 hiljada godina. Iz neolitskog i bronzanog doba su registrovani slučajni nalazi u Vučaku i Udovicama, dok su za starije gvozdeno doba (halštat) karakteristične grobne humke (tumuli), kakavi su konstatovani u Vranovu i Radincu.
Doseljavanjem Rimljana na ove prostore formirana je vojna granica – limes na desnoj obali Dunava, sa nizom utvrđenja i drugih vojnih objekata. Jedan od takvih je i Mons Aureus, sagrađen krajem I veka n.e. na uzvišenju kod ušća Orešačkog potoka u Dunav. Razorili su ga verovatno Huni u četvrtoj deceniji V veka. O nastavku života nakon razaranja svedoče srednjovekovni arheološki nalazi. Južno od grada, na potezu Ćirilovačkog potoka, nalazilo se naselje Vinceja, koje je trajalo od II do V veka n.e.
U ranovizantijskom periodu, možda na starim temeljima, sagradeno je poligonalno utvrdenje, blizu ušća Morave u Dunav, kod sela Kulič. Uz izvesne prepreke i dogradnje, trajalo je tokom srednjeg veka, a koristili su ga i Turci.
Na području južno od sela Landola registrovan je veliki broj antickih i srednjovekovnih pokretnih arheoloških nalaza, koji su prikupjeni tokom brojnih nekontrolisanih prekopavanja terena.
